ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ :
Η Νικολινάκου Τόνια μεγάλωσε στην Ν. Αφρική. Σπούδασε Θέατρο, Κοινωνιολογία
και Ψυχολογία. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αμερική. Εκπαιδεύτηκε στο κέντρο απεξάρτησης Fairbanks Alcohol and Drug Abuse Hospital, Indianapolis, USA, σε ναρκομανείς με διπλή διάγνωση και παραπτωματικό ιστορικό. Εργάστηκε σε ψυχιατρική κλινική τα 5 πρώτα χρόνια της επαγγελματικής της ενασχόλησης και έκτοτε εργάζεται ιδιωτικά.
και Ψυχολογία. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αμερική. Εκπαιδεύτηκε στο κέντρο απεξάρτησης Fairbanks Alcohol and Drug Abuse Hospital, Indianapolis, USA, σε ναρκομανείς με διπλή διάγνωση και παραπτωματικό ιστορικό. Εργάστηκε σε ψυχιατρική κλινική τα 5 πρώτα χρόνια της επαγγελματικής της ενασχόλησης και έκτοτε εργάζεται ιδιωτικά.
Η βασική της εκπαίδευση είναι ψυχοδυναμική. Στην πορεία έχει εκπαιδευτεί σε πολλές μεθόδους θεραπείας όπως Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία, Time Therapy, Συμβουλευτική Ψυχοθεραπεία, EMDR, Integrative Therapy και άλλα.
Είναι μέλος τα τελευταία 7 χρόνια του Διοικητικού Συμβουλίου οργανισμού για τα ναρκωτικά με έδρα το Λος Άντζελες Αμερικής. Λόγω αυτής της ιδιότητας ταξιδεύει συχνά σε πολλές χώρες όπως Ιράν, Γαλλία,Σουηδία, Νορβηγία, Ιταλία, Ρωσία, Ολλανδία, Ισπανία. Δίνει σεμινάρια με θέματα όπως, ντροπή και ενοχή, άγχος και η σωματοποίηση του, συνεξάρτηση, άμυνες, σενάρια πόνου και πολλά άλλα.
Η κ. Νικολινάκου θα αναπτύξει τα θέματα:
· Συνεξάρτηση ή αγάπη?
· Πώς σχετιζόμαστε με τον άλλο?
· Αγάπη και χρήση του άλλου.
· Προσδοκίες.
· Τι μου λείπει και τι συμπληρώνω με τον άλλο.
· Δύο μισά κάνουν ένα ολόκληρο.
Πόσο συχνά δεν ακούμε τον εαυτό μας ή άλλους να λένε ¨ ο/η σύντροφος μου δεν καλύπτει τις ανάγκες μου¨. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι αν αυτός είναι ο σκοπός της σχέσης με τον άλλον. Τον οποίο άλλο, τον/την σύντροφο ή τους φίλους.
Μέχρι πότε στη ζωή μας το αίτημα για κάλυψη αναγκών είναι 'νόμιμο' και πότε χρειάζεται να καλύψουν εμείς οι ίδιοι το αίτημα αυτό για τον εαυτό μας. Πότε η σχέση γίνεται χρήση του άλλου. Πόση διαφορά έχει το να κάνει κάποιος χρήση μιας ουσίας με το να κάνει χρήση του άλλου.
Η πηγή της ικανοποίησης των αναγκών μας βρίσκεται έξω από μας ή μέσα σε μας τους ίδιους?
Τι είδους σχέσεις προκύπτουν και τι δυναμικές αναπτύσσονται όταν κάνουμε χρήση του άλλου. Γιατί η εξάρτηση και η συνεξάρτηση έχουν πρώτου βαθμού συγγένεια??
Αναγνωρίζουμε , απολαμβάνουμε την ύπαρξη του άλλου για αυτό που είναι ή για αυτό που μέσα στην φαντασία μας , μας τάζει??
Ζητάμε από τον άλλο να μας συμπληρώσει τα κενά , είναι δυνατόν κάτι τέτοιο? Το έχουμε δει ποτέ να συμβαίνει?
