ο αγαπητός και πάρα πολύ συμπαθής μας πάτερ Χρήστος σε μια αποστροφή της καθιερωμένης
Κυριακάτικης ομιλίας του,ανέφερε πως τα πρόσωπα πλέον των χριστανών είναι φοβισμένα,
επειδή έχουμε πάψει να έχουμε το Χριστό μέσα μας,
με αποτέλεσμα να υπάρχει κι ο σχετικός φόβος του θανάτου.
Ενώ η πίστη και η προσήλωση στο θεό νικάει όλες τις φοβίες.
Θα συμφωνήσω με όσα πάρα πολύ σωστά τόνισε ο πάτερ αλλά να πιαστώ από το κήρυγμά του και να σημειώσω πως από όσα ακούμε το τελευταίο καιρό, έχω την εντύπωση ότι ο θάνατος πλέον είναι λύτρωση για αρκετό κόσμο.
Εννοώ αδύναμους, απελπισμένους από χρέη κυρίως,από ανεργία κτλ
Κακώς που περνάει η σκέψη της αυτοκτονίας σε στιγμές αδυναμίας.
Χρειάζεται πίστη στις δυνάμεις μας,στο θεό,στην οικογένεια για να είμαστε δυνατοί.
Όλοι οι Έλληνες χρωστάμε.
Αλίμονο αν σκεφτόμασταν όλοι έτσι.
Κάτι πρέπει να γίνει και να προλαμβάνονται τέτοια περιστατικά.
Αφού δε μπορεί να τα προβλέψει η κοινωνία και το κράτος,ας το παλέψει η Εκκλησία και θα συνδράμουμε σε βοήθεια ως συνάνθρωποι, ως χριστιανοί και μέλη της Εκκλησίας.
Οι καιροί είναι χαλεποί και πονηροί.
Πολύς κόσμος χρειάζεται στήριγμα.
Ας το δώσει η Εκκλησία.
Μπορεί να το κάνει,όπως βλέπουμε με πολλά παραδείγματα.
Και κλείνοντας να πω δυο λόγια για τον πάτερ Χρήστο μας,διότι θέλω από καιρό να τα γράψω:
Θεωρώ ότι είμαστε τυχεροί οι απαϊνοί χριστιανοί που έχουμε τέτοιο κόσμημα και υπόδειγμα ιερέα.
Ταπεινότατος,καλοσυνάτος,σοβαρός,νέος,οικογενειάρχης δουλεύει ακατάπαυστα με τα αποτελέσματα της δουλειάς του να είναι ιδιαίτερα εμφανή.
Λένε ότι τα μωρά όταν πιάσουν με τα μικρά δαχτυλάκια τους το δάχτυλό σου και το σφίξουν σε "αιχμαλωτίζουν" για πάντα.
Είναι στιγμή που δε ξεχνάς ποτέ στη ζωή σου...
Θεωρώ ότι κάτι ανάλογο έκανε κι ο συγκεκριμένος ιερέας μας.
Δε πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το πρώτο του Πάσχα στο χωριό μας.
Αν και νεοφερμένος,μας συγκίνησε με τα απλά,ζεστά,αληθινά και γεμάτα αγάπη λόγια του.
Μας "έσφιξε" με τη πρώτη το δάχτυλο με τη παλάμη του και αυτή η σχέση αγάπης πιστεύω να είναι παντοτινή... .
Το εύχομαι με όλη μου τη καρδιά...
Το αξίζει με το παραπάνω...
