”Just the two of us 2”, δίνει στο περιοδικό ”People” μία συνέντευξη που θα συζητηθεί πολύ, μιας και αποκαλύπτει ένα καλά κρυμμένο -και συγκεκριμένα για μία 25ετία- μυστικό.
Αρχικά όμως, μιλά για το κεφάλαιο της ζωής της στο οποίο βρίσκεται τώρα… ”Σε αυτό που λέει ”πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάζουμε ζωή”. Ό,τι δεν κάναμε τα προηγούμενα χρόνια, τα κάνουμε τώρα. Καινούργια επαγγελματική αρχή. Τι δεν είχα στη ζωή μου; Ασφάλεια! Πάντα την ασφάλεια την περίμενα από άλλον. Είτε ήταν ένας πλούσιος γάμος, είτε ένας πλούσιος εραστής είτε ένας πλούσιος παραγωγός που θα δουλεύαμε μαζί.
Πάντα την ασφάλεια, κάπου με είχαν μάθει να την περιμένω από τον άλλον. Τώρα πια έχει αλλάξει το πράγμα και πιστεύω ότι η ασφάλειά μου είμαι εγώ. Κατάλαβα ότι είμαι πολύ ανόητη να περιμένω τον πρίγκιπα του παραμυθού, οπότε δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ, ξυπνάω στις 8.00 και ζω μια άλλη ζωή, που μου αρέσει. Νιώθω ότι μέσα από την κρίση μπορεί να προκύψει η αναδημιουργία. Όποιος αντέξει κι έχει τα κότσια θα φανεί τώρα. Δεν πτοούμαι, γιατί πέρασα πάρα πολλά, τα μηδένισα όλα.”
Η μεγάλη αποκάλυψη – ο μυστικός της γάμος, που ήθελε να ξεχάσει…
”Θα σου πω λοιπόν κάτι για να μηδενίσω και σε αυτό τον τομέα. Γιατί ακόμη και η οικογένειά μου δεν έμαθε ποτέ όλη την αλήθεια. Είναι ένα κομμάτι μου που το κράτησα καλά κρυμμένο.Ήταν μια πράξη που έκανα παρορμητικά και συνέβη στα 19 μου, λίγο πριν έρθω στην Αθήνα, και συμπεριφέρομαι σαν να θέλω να το ξεγράψω από τη μνήμη μου.Έκανα πολιτικό γάμο στη Νάπολη πριν από 25 χρόνια με τον τότε σύντροφό μου που ήταν οκτώ χρόνια μεγαλύτερός μου. Γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε, γνώρισα τους γονείς του, μπήκα στο σπίτι τους και ενημέρωσα τους γονείς μου ότι θα ζήσω στην Ιταλία. Αποφασίσαμε, χωρίς να πούμε τίποτα, εκτός από ένα φίλο του που ήρθε ως μάρτυρας στο δημαρχείο της Νάπολης, να παντρευτούμε με πολιτικό γάμο και το κάναμε. Με ένα απλό φόρεμα, χωρίς νυφικό και ανθοδέσμες.
Όταν έμεινα στο σπίτι του μετά, αφού το είπαμε στους δικούς του, άρχισα να τρελαίνομαι. Δεν ένιωθα ότι ανήκα εκεί, δεν είχα τους φίλους μου, δεν μύριζα Ελλάδα. Ένιωθα έρημη κι ας ήμουν ερωτευμένη. Φανταζόμουν κι αλλιώς τη Νάπολη, όπως την έβλεπα στο σινεμά, αλλά ήταν μια απλή επαρχιακή πόλη. Μας έδωσε ο πατέρας του ένα σπίτι στη θάλασσα, υπέροχο. Αλλά πάνω στον ένα μήνα, είπα ότι δεν αντέχω άλλο μακριά από τους ανθρώπους που αγαπώ. Έγραψα ένα γράμμα εξηγώντας όλα αυτά. Φοβήθηκα και τη δέσμευση που ένιωσα, ότι δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στην υπόσχεση ζωής που έδωσα. Κι όταν εκείνος μου είπε ότι θα πρέπει να δρομολογήσουμε και το θρησκευτικό γάμο, τρελάθηκα.
Ώρες ώρες νομίζω ότι έχω φοβία με το νυφικό! Σκέψου ότι δεν το έχω βάλει ποτέ ούτε και σε δουλειά, δεν είναι τυχαίο. Αυτή ήταν η πρώτη μου φυγή. Και όλα τα έκανα με το ένστικτό μου, όχι με τη συνείδηση. Τώρα πια, συνειδητοποιημένα, θεωρώ ότι κανένας δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν, ακόμα κι αν είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μας.”
Και συνεχίζει: ”Ήμασταν μαζί σχεδόν 9 μήνες πριν το γάμο. Εκείνος ήρθε στα Γιάννενα και γνωρίστηκε με τους γονείς μου. Αργότερα, ήρθε να με ψάξει στην Ελλάδα, αλλά του είπα ότι θέλω να μπω στη showbiz και δεν θα συνεχίζαμε. Ίσως και να ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου που δεν έμεινα μαζί του. Όταν περνάνε τα χρόνια και τα συγκρίνεις όλα, φαίνονται αλλιώς. Αλλά έχουμε μια υπέροχη σχέση. Το καλοκαίρι ήμασταν μαζί στη Μύκονο.”
http://www.onlycy.com/
