Το ηλεμήνυμα που πήρα έδειχνε μια σειρά από πεντέξι φωτογραφίες, με πρώτη αυτήν που βλέπετε αριστερά, και με μεγάλα γράμματα έλεγε:Ένα 8χρονο παιδί πιάστηκε σε μία αγορά στο Ιράν να κλέβει ψωμί.
– Στο όνομα του Ισλάμ το παιδί πρέπει να τιμωρηθεί, ένα αυτοκίνητο θα πατήσει το χέρι του.
Θα χάσει για πάντα τη δυνατότητα να ξαναχρησιμοποιήσει το χέρι του.
– Είναι αυτή θρησκεία ειρήνης και αγάπης;
Στις επόμενες φωτογραφίες, που είναι παρμένες από πιο κοντά, βλέπουμε τη ρόδα του αυτοκινήτου να πλησιάζει το χέρι του παιδιού, που ακουμπάει πάνω σ’ ένα κιλίμι, το παιδί να σφίγγει τα δόντια, και ύστερα τη ρόδα να περνάει πάνω από το χέρι (και να κρύβει το πρόσωπο του παιδιού). Συνολικά το ηλεμήνυμα έχει πέντε φωτογραφίες, και ακολουθεί η εξής έκκληση:Προωθήστε το σε όλους, για ενημέρωση.
Πρέπει να σταλεί παγκοσμίως!
Ακόμα και αν αυτό το μήνυμα έχει σταλεί σε σας πάνω από μία φορά, απλά συνεχίστε να το προωθείτε!
Κι εσείς, επειδή κάπου έχει πάρει το αυτί σας ότι ο ισλαμικός νόμος προβλέπει την ποινή του ακρωτηριασμού για τους κλέφτες, το πιστεύετε, προωθείτε το μήνυμα σε όλους τους γνωστούς σας, κι αρχίζετε να βλέπετε με πιο καλό μάτι τις υστερικές στριγγλιές του Άδωνη και τα κηρύγματα μίσους του Σεραφείμ, αφού αυτοί οι βάρβαροι κόβουν τα χέρια των μικρών παιδιών.
Αν έτσι κάνατε, μόλις πέσατε θύμα μιας αισχρής (και χοντροκομμένης) συκοφαντίας.
Οι φωτογραφίες είναι εντελώς αληθινές, έχουν πράγματι παρθεί στο Ιράν, δεν τους έχει γίνει κανένα μοντάζ. Η λαθροχειρία βρίσκεται στην περιγραφή.
Αυτό που βλέπετε, δεν είναι η δημόσια εκτέλεση του ακρωτηριασμού, είναι απλούστατα μια σκηνή από υπαίθρια παράσταση. Ο άντρας με το μικρόφωνο, στην πρώτη φωτογραφία (ίσως είναι ο πατέρας του αγοριού) μαζεύει πελάτες, ενώ στη συνέχεια το παιδί κάνει το νούμερό του -δεν ξέρω πώς το κάνει, πάντως το βέβαιο είναι ότι δεν παθαίνει τίποτε, δεν ακρωτηριάζεται, την επόμενη μέρα θα είναι πάλι εκεί ή σε μιαν άλλη πλατεία να δώσει παράσταση για να βγάλει το ψωμί του.
Πώς καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για ακρωτηριασμό; Καταρχάς, αν θέλεις να κόψεις χέρι, δεν θα χρησιμοποιήσεις… αυτοκίνητο! Υπάρχουν σπαθιά, τσεκούρια, μπαλτάδες γι’ αυτή τη δουλειά, το χέρι το βάζεις ν’ ακουμπάει σε πάγκο, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Δεύτερον, έστω ότι αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις αυτή την ανορθόδοξη μέθοδο: το κιλίμι τι το θες; Φοβάσαι μην γρατζουνιστεί το χέρι του παιδιού από τα χαλίκια; Τρίτον, δεν είναι περίεργο που δεν υπάρχει κανείς ιμάμης, δικαστής, με επίσημη στολή, να παρακολουθεί την εκτέλεση της ποινής, παρά μόνο κάτι τυχαίοι;
Τελευταίο και σπουδαιότερο: όπως ξέρουμε, τους κλέφτες τούς κόβουν το δεξί χέρι -όμως στη φωτογραφία η ρόδα πατάει το αριστερό χέρι του παιδιού!
Αφού λοιπόν μας μπουν ψύλλοι στ’ αυτιά, πηγαίνουμε σε έναν από τους έγκυρους ιστότοπους που ειδικεύονται στην καταχώρηση ιντερνετικών μύθων, και πράγματι επιβεβαιώνουμε αυτό που είχαμε υποψιαστεί. Πρόκειται για μύθο, που μάλιστα κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο από το 2004, όπως διαβάζουμε στο snopes.com, όπου μπορείτε να δείτε και όλη τη σεκάνς των φωτογραφιών, μαζί και μια τελευταία φωτογραφία μετά το κόλπο, που παρουσιάζει το αγόρι αρτιμελές! Σε έναν άλλο αντιμυθικό ιστότοπο, διαβάζουμε (εδώ η τρίτη σελίδα του άρθρου) ότι τις φωτογραφίες τις παρουσίασε αρχικά το ιρανικό πρακτορείο τύπου Peykeiran και τις έβγαλε ο φωτογράφος Siamak Yari. Μάλιστα, κάποιος έστειλε ηλεμήνυμα στο ιρανικό πρακτορείο, που τους απάντησε “μα, δεν διαβάσατε το συνοδευτικό κείμενο που εξηγούσε ότι πρόκειται για παράσταση δρόμου;” -το συνοδευτικό κείμενο, βέβαια, ήταν στα Φαρσί. Maareke giry λέγονται πάντως τα μαγικά του δρόμου.
Ο κόκκος αλήθειας που υπάρχει στο συγκεκριμένο ψέμα είναι ότι, πράγματι, ο ισλαμικός νόμος προβλέπει ακρωτηριασμό, κοινώς κόψιμο του χεριού, για κλοπές. Όπως όμως διαβάζουμε σε έναν σουνιτικό ιστότοπο, για να επιβληθεί η ποινή πρέπει ο δράστης να έχει φτάσει στην εφηβεία και να έχει κλέψει κάτι που να αξίζει πάνω από ένα δηνάριο (ή δέκα ντιχράμ ή 4,374 γραμμάρια χρυσό). Βάρβαρος νόμος ίσως, αλλά ολοφάνερα κανένα οχτάχρονο αγοράκι δεν θα μπορούσε βάσει του ισλαμικού νόμου να καταδικαστεί σε ακρωτηριασμό -πολύ περισσότερο αν έκλεψε κάτι τόσο φτηνό όσο μια φρατζόλα.
Λοιπόν, λαθροχειρία -και αναρωτιέμαι πόσο διεστραμμένο μυαλό πρέπει να είναι αυτός που βλέπει τις φωτογραφίες από την παράσταση δρόμου και χαλκεύει τη συκοφαντία με το παιδί που του κόψαν το χέρι. Το ίδιο διεστραμμένος με εκείνον που έβγαλε τη συκοφαντία για τις ανήλικες νύφες της Χαμάς, θα μου πείτε. Προσωπικά, από όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες περισσότερο αντιπαθώ τον ισλαμισμό, αλλά σκέφτομαι ότι για να γίνεται στόχος τόσο ταπεινών επιθέσεων, δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στο ίδιο μαζικό συκοφαντικό ηλεμήνυμα αναφέρθηκε χτες, σε άρθρο του στην εφημερίδα “Δρόμος της Αριστεράς”, ο Αλέκος Αλαβάνος. Πήρε, λέει, το ίδιο ηλεμήνυμα, που του το προώθησε ένας παλιός (και νυν) σύντροφός του, με την ατάκα “Να τον χαίρεστε τον πολυπολιτισμό που θέλετε να φέρετε στην Ελλάδα”. Ο Α. Αλαβάνος, επειδή δεν είναι δουλειά του και επειδή ίσως δεν έχει αναπτύξει την υγιή δυσπιστία που κάθε περπατημένος στο Διαδίκτυο έχει, αποφεύγει να πάρει θέση ως προς τις φωτογραφίες, ίσως είναι αληθινές, ίσως φτιαχτές, λέει. Ίσως τον αδικώ, το άρθρο του έχει μεγάλο ενδιαφέρον και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, όχι από το σάιτ του Δρόμου (δεν κατάφερα να βρω πώς μεγαλώνουν οι σελίδες!) αλλά από το Πολιτικό Καφενείο (προηγούνται βιντεάκια από ομιλία του Α.Αλ. σε εκδήλωση).
Ο Ουμπέρτο Έκο έχει γράψει παλιότερα για μια εκπομπή που κατασκεύασε πειραματικά ένα ντοκιμαντέρ που έδειχνε τη δήθεν “σοβιετική επανάσταση στο Λουξεμβούργο”, συρράπτοντας αποσπάσματα από διάφορα άσχετα δελτία ειδήσεων: για παράδειγμα, ο επικεφαλής των υποτιθέμενων σοβιέτ του Λουξεμβούργου ήταν ένας Άγγλος συνδικαλιστής ανθρακωρύχος! Μόνο που εκείνο ήταν πείραμα για τις δυνατότητες χειραγώγησης που δίνει η εικόνα, εδώ έχουμε την πρακτική εφαρμογή.
Πολλά είπα και πρέπει να κλείνω. Έστω ότι το παιδί ήταν όχι 8χρονο αλλά 17χρονο, έστω ότι δεν είχε κλέψει μια φρατζόλα ψωμί αλλά, ας πούμε, ένα γεμάτο πορτοφόλι. Και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα του έκοβαν το χέρι, δεν εφαρμόζεται πάντοτε η σαρία. Όμως, δεν παύει να είναι βάρβαρη τιμωρία. Αλλά υπάρχουν διάφορα είδη βαρβαρότητας. Για παράδειγμα, ο Νίκος Τσουβαλάκης, άνεργος, άπορος, απείθαρχος, μεσήλικας, έκλεψε δυο λάπτοπ από ένα πολυκατάστημα κι έφαγε εφτά χρόνια φυλακή. Δεν είναι κι αυτό βαρβαρότητα;
Έχει και χειρότερα. Ο αδελφός του ο Θόδωρος, που ήταν συνεργός του στην ίδια υπόθεση, έφαγε τέσσερα χρόνια. Όταν θέλησε να εξαγοράσει το υπόλοιπο της ποινής του, το δικαστήριο όρισε να εξαγοράσει την ποινή προς 10 ευρώ την ημέρα, σύνολο 5.800 ευρώ, ενώ ο νόμος δίνει δυνατότητα για λιγότερο. Και πράγματι, ο γνωστός τραγουδιστής Τόλης Βοσκόπουλος, εξαγόρασε την ποινή των τριών ετών που του είχε επιβληθεί για τη γνωστή υπόθεση φοροδιαφυγής, προς πέντε ευρώ την ημέρα! Αυτό, τάχα, δεν είναι βαρβαρότητα;
Μόνο που είναι βαρβαρότητα που δεν μας ενοχλεί, ίσως επειδή λογαριάζουμε μέσα μας, οι περσότεροι, πως αν γίνει καμιά στραβή, θα έχουμε την τύχη του Βοσκόπουλου και όχι του Τσουβαλάκη. Και κατά τα άλλα κουνάμε το κεφάλι για τη βαρβαρότητα των μωαμεθανών που κόβουν χέρια από οχτάχρονα αγόρια και παντρεύουν εννιάχρονα κορίτσια.
Υστερόγραφο: Στο γράψιμο του άρθρου με βοήθησε ανάρτηση της φίλης Βασιλικής Μετατρούλου στο Facebook.
http://sarantakos.wordpress.com/2011/03/21/pseudoxeir/
