Μια και ακούμε και μιλάμε σήμερα για το 1821 ας ξαναθυμηθούμε τι γινόταν τότε στο Κολινδρό πατώντας εδώ αλλά και παρακάτω από άλλη πηγή...
Από όπου θέλετε διαβάστε τα και ας είναι λίγο μεγάλα τα κείμενα...
Οφείλουμε στην ιστορία ΜΑΣ να τα γνωρίζουμε όλοι οι Κολινδρινοί...
Κατά την επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι του Κολινδρού και της περιοχής εκδήλωναν με κάθε τρόπο την απόφαση τους να ξεσηκωθούν. Διατηρώντας άσβεστη την ελληνική φλόγα στις ψυχές, ενωμένοι, πάλεψαν για την ανάσταση του γένους.
Ήταν ημέρα Σάββατο, 8 Μαΐου 1822. Ο οπλαρχηγός Νικόλαος Κασομούλης πρότεινε στον Κολινδρινό καπετάν - Διαμαντή Νικολάου (Καλτέκη) να χτυπήσουν την Κατερίνη. Δεν είχε εκεί πολύ τουρκικό στρατό και μια επίθεση απρόοπτη θα κατέληγε ίσως σε επιτυχία. Μα ο καπετάν - Διαμαντής αποφάσισε να κυριέψει τον Κολινδρό, με νυχτερινή έφοδο, καταστρέφοντας την κύρια εχθρική δύναμη, κάπου χίλιους πεντακόσιους Τούρκους.
Οι τριακόσιοι επαναστάτες θα έμπαιναν, σύμφωνα με το σχέδιο του καπετάν - Διαμαντή, στην κωμόπολη και, όταν έφταναν στην αγορά, θα έβαζαν παντού φωτιά, για να εξαναγκάσουν τους Τούρκους να βγουν από τα πέτρινα σπίτια και τους πύργους, όπου ήταν ταμπουρωμένοι. Ταυτόχρονα, ο Διαμαντής έδωσε διαταγή σε μικρές ομάδες παλικαριών του να περιμένουν να εκδηλωθεί η επανάσταση και μόλις ακούσουν τις ντουφεκιές, να βάλουν φωτιά στα γύρω χωριά, για να δοθεί η εντύπωση πως η επίθεση ήταν γενική και πως οι επαναστάτες διέθεταν ισχυρές δυνάμεις.
Κάποιος όμως περαστικός πρόδωσε στους Τούρκους την προετοιμασία των Ελλήνων. Έτσι, όταν τα μεσάνυχτα ξεκίνησαν οι τριακόσιοι με επικεφαλής το Ντίτζια, πρωτοπαλίκαρο του Διαμαντή, οι εχθροί άρχισαν να ετοιμάζονται για vu αποκρούσουν την επίθεση. Ακολούθησε σύγκρουση σώμα με σώμα, με απώλειες και από τις δύο μεριές. Το αποτέλεσμα ήταν να μην καταφέρουν οι επαναστάτες να πυρπολήσουν την αγορά.
Δεν είχε ακόμη ξημερώσει, όταν ο Ντίτζιας έδωσε τη διαταγή της αποχώρη σης. Συγκεντρώθηκαν στη «Φούντα» και, όταν μετρήθηκαν, έλλειπαν τρεις και άλλοι έξι ήταν πληγωμένοι, ενώ οι Τούρκοι, όπως έμαθαν αργότερα, είχαν κά που εβδομήντα νεκρούς και σαράντα πληγωμένους. Έτσι έγινε η αρχή της επα νάστασης στον Όλυμπο.
Μετά απ' αυτή την ατελεσφόρητη επίθεση κατά του Κολινδρού, ο Ντίτζκκ. τοποθέτησε φρουρά στη «Φούντα» και οι επαναστάτες αποσύρθηκαν στην Καστανιά να ξεκουραστούν. Σε λίγες μέρες έφτασε και ο απεσταλμένος του Δημ Υψηλάντη Γρηγοριος Σάλας με τη συνοδεία του, ο οποίος θ' αναλάμβανε ιην αρχηγία των επαναστατών στη Μακεδονία. Έφερε μαζί του δύο πυροβόλα και γύρω στους τριακόσιους πολεμιστές. Τον ερχομό του τον χαιρέτησαν οι αρμπ τολοί της περιοχής με πυροβολισμούς. Ο Σάλας έστησε το στρατηγείο του οι 11 «Φούντα» και πήρε μέρος στην ομώνυμη μάχη.
Ήττα των Τούρκων στη «ΦΟΥΝΤΑ»
Ακολούθησε η νικηφόρα μάχη της «Φούντας», για την οποία ο Νικόλαος Κασομούλης, που πήρε μέρος & αυτή, στα «Στρατιωτικά ενθυμήματα» γράφει: «Οι Τούρκοι από τον Κολινδρόν, ακούσαντες τον πυροβολισμόν εφαντά σθηκαν ότι συνεπλάκημεν με τους εν Κατερίνη Τούρκους και ετοίμασαν παν στρατιά εναντίον μας. Μας ειδοποίησεν η φρουρά και ωσάν λεοντάρια ώρμησαν οι δικοί μας όλοι, τρέχοντες προς τον λόφον της «Φούντας», απέναντι του Κολινδρού. Έχοντες οι Τούρκοι και το ιππικόν και βλέποντες μας μίαν βολήν μακράν, εκφωνήσαντες το «Άλα, άλα» ώρμησαν κατ' επάνω μας με κλεισμένα ομμάτια. Με εκείνην την ορμήν άμα επλησίασεν το ιππικόν τους, άρχισαν να τους χτυπούν οι δικοί μας. Συγκαιρα χτύπησαν τα ντουφέκια μας. Με την πρώτην επληγώθη ο σημαιοφόρος τους και μερικοί άλλοι. Τους βλέπουν που πέσαν. Πήραν τα πίσω. Ενός επισήμου Ντελή επληγώθη το άλογον και καταβάς κατέλαβεν ένα δενδράκι εις την κορυφήν του λόφου. Εγώ ευρέθην από την βίαν εκτεθειμένος εμπρός του, πίσω από ένα πουρνάρι. Ο Ντελής περιγελών με εφώναξε: «Δειλός είσαι, άμμε» και ρίψας εναντίον μου μια ντουφέκια, από τον καπισέ (προφανώς εννοεί την ορμή του αέρα, το πλατάγιασμα) του βολιού τα έχασα. Και όπως βρισκόμουν εις επικίνδυνον θέσιν, κατά καλή μου τύχη με είδεν ο Διαμαντής και οι άλλοι. Τότε ο Διαμαντής και οι λοιποί, φωνάζοντες «απάνω τους!» ώρμησαν με γυμνά σπαθιά κατά των Τούρκων. Ετσάκισαν οι Τούρκοι, έφιπποι και πεζοί και κυνηγώντας τους τους επήγαμε έως έξω από τον Κολινδρόν, χωρίς να γυρίσει κανείς να κοιτάξει οπίσω. Εμπήκαν κι εκρύφτηκαν εις τους πύργους. Εμείς όλοι με τα σπαθιά γυμνά, επιάσαμε τον χορόν έως δύο ώρες και επαίζαμεν και οι Τούρκοι ούτε μια ντουφέκια δεν μας έρριξαν, παρά μόνον μας παρατηρούσαν χάσκοντες».
«Κολινδρινά Νέα» 24/3/93
banner
