Για να πάω οδικώς από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη πλήρωσα διόδια 18.80 ευρώ. Λείπει ένας άσος για να γίνει 11880 και να πληρώσετε για τη φουκαριάρα τη μάνα
σας. Ο άσος είμαι εγώ, είστε εσείς, είναι οποιοσδήποτε που, όταν χαμηλώνει το παράθυρο, βάζει στη ματιά θυμό και στο στόμα βρομόλογα. Μετά σκέφτεσαι ότι και ο άνθρωπος που παίρνει τα χρήματα σου, υπάλληλος είναι και στέλνεις την οργή στο πίσω κάθισμα.
Από την Αθήνα, λοιπόν, για να φτάσεις στη Θεσσαλονίκη θα πρέπει να πληρώσεις οκτώ φορές διόδια. Υπάρχει και η Αττική Οδός που για πολλούς είναι σχεδόν υποχρεωτική επιλογή, θεωρητικά έχετε τη δυνατότητα να την αποφύγετε. Πληρώνετε διόδια κάθε πενήντα χιλιόμετρα. Και σε πολλά σημεία θα δείτε ότι εκτελούνται έργα. Εργα που σας εγκλωβίζουν στο μποτιλιάρισμα, σας υποχρεώνουν να κατεβάσετε ταχύτητα, να μάθετε τι σχέση του νταλικιέρη με το αίσθημα. Υποτίθεται ότι οι ιδιώτες εισπράττουν τα διόδια για να βελτιώσουν τον αυτοκινητόδρομο. Δεκτό; Ναι. Μόνο που έχουμε πληρώσει αρκετά κατά το παρελθόν, μόνο που τα λεφτά είναι πλέον πάρα πολλά. Διόδια φυτρώνουν παντού. Φύτεψαν ακόμα και όταν έκλεισαν τα Τέμπη.
Δεν έχει σημασία ποιος τα εκμεταλλεύεται, τουλάχιστον στη συνείδηση του μέσου οδηγού που κινείται στην εθνική οδό και αισθάνεσαι ότι πληρώνει ενοίκιο για να ζει στη χώρα του. Θα μου πείτε ότι υπάρχει η λύση του ακτιβισμού: αρνείσαι να πληρώσεις τα διόδια και οι άνθρωποι της εταιρίας δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εμποδίσουν τη διέλευση σου. Υπάρχει και η άλλη: να μη χρησιμοποιείς το οδικό δίκτυο, ειδικά όταν οι εναλλακτικές λύσεις είναι συμφέρουσες, σε περίπτωση βέβαια που σε βολεύει και λειτουργικά. Είναι πλέον ηλίθιο να πηγαίνεις στη Θεσσαλονίκη οδικώς. Είναι φθηνότερο με το τρένο ενίοτε και με το αεροπλάνο. Εκτός και αν πια στην καινούργια Ελλάδα οι δρόμοι τα τρένα και τα αεροπλάνα θα ανήκουν στους ίδιους. Και αυτό δεν είναι διόλου απίθανο. Το αεροπλάνο θα βρίσκεται στον αέρα και η αεροσυνοδός θα περνάει για να εισπράξει τα διόδια επειδή μόλις πετάξε πάνω από τα Μάγλαρα.
ΥΠΟΓΡΑΦΗ. ΛΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
