Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όσα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αρχής γενομένης από τον κ. Τσίπρα, έλαβαν τον λόγο κατά τη συζήτηση του μνημονιακού πολυνομοσχεδίου της «δεύτερη φορά αριστεράς», δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να απορούν επειδή η αντιπολίτευση αρνήθηκε να υπερψηφίσει.
Η… απορία τους, ήταν ευθέως ανάλογη με την αμηχανία τους. Έκαναν πως δεν καταλάβαιναν!
Ήταν πραγματικά μια πολύ δύσκολη στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά αντί να απολογηθούν για όλα τους τα ψέματα, αντί να ψηφίσουν με κατεβασμένο το κεφάλι, κατέφυγαν στην επίθεση (που νομίζουν πως είναι η καλύτερη άμυνα).
Και επειδή όταν το ψέμα αποκαλύπτεται δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος, ξεπέρασαν ακόμη και αυτά τα όρια του ψέματος και του θράσους. Και πέρασαν στη χυδαιότητα.
Ένας από τους… επιθετικά «απορούντες» ήταν και ο κ. Π. Σκουρλέτης. Ο οποίος θεώρησε πως είπε μια μεγάλη εξυπνάδα, λέγοντας πως του θυμίζω κάποιον που έχει πάθει… ερωτική απογοήτευση!
Ουδείς ανελήφθη τι εννοούσε, αλλά το θέμα ήταν αρκετά γαργαλιστικό για να προβληθεί αρκούντως.
Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι ο κ. Σκουρλέτης αναφερόταν σε κάποια δική του ερωτική απογοήτευση, καθώς ετοιμαζόταν να αποδεχθεί πως ο αντιμνημονιακός έρωτάς του τον είχε εγκαταλείψει και ο ίδιος είχε μείνει κρατώντας στην αγκαλιά του την καινούργια του αγάπη, που δεν είναι άλλη από ένα πελώριο μνημόνιο.
Είχε δηλαδή κοιταχτεί στον καθρέφτη!
Και έπρεπε να ξεχάσει τόσα πολλά! Ας δούμε μερικά:
-24 Φεβρουαρίου 2014, Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον Σκάι (Λυριτζής-Οικονόμου):
«Είμαστε απόλυτα σαφείς ότι αυτό που ονομάζεται μνημονιακό πρόγραμμα από την επομένη της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα πάψει να ισχύει. Είναι προϋπόθεση για να αρχίσουμε να…/ Εμείς είπαμε ότι τότε θα ξεκινήσει για πρώτη φορά η διαπραγμάτευση των μνημονιακών συμβάσεων. Στο τραπέζι είναι η πρότασή μας για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, η διαμόρφωση ενός ανορθωτικού προγράμματος για την ελληνική οικονομία. Δεν έχω ακούσει για καμία πολιτική και σχεδιασμό για την ελληνική οικονομία. Το μόνο που ακούω είναι για τα προαπαιτούμενα που είχε πει ο ΟΟΣΑ, τα προαπαιτούμενα που θέλει το ΔΝΤ, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ…».
