"Τί δουλειά έχω εγώ ( ο στιβαρός εργάτης ) με κάτι βουτυρομπεμπέδες σαν τον εγκέφαλο ; Θα πάω να ζήσω μόνος μου" . Ανάλογα λόγια είπαν και τα άλλα όργανα και διαχωρίστηκαν . Σε λίγο όμως φοβερή πείνα τους έπιασε όλους αλλά δεν μπορούσαν να πια να συλλάβουν και να μασήσουν την τροφή . Έπειτα ένας στρατός μυρμηγκιών επέδραμε και τα έφαγε όλα .
Αυτή η διδακτική ιστορία κυκλοφορεί , σε μια παραπλήσια εκδοχή , απο την ρωμαϊκή εποχή και είναι επίκαιρη σήμερα .
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Εμείς που αυτοπροσδιοριζόμαστε με αυτόν τον τίτλο έχουμε τα κάτωθι δύο χαρακτηριστικά :
# Δεν πιστεύουμε στην ύπαρξη θεών
# Θεωρούμε οτι ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός ήταν ο ανώτερος απο όσους υπήρξαν αλλά ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ . Μπορούμε να φαντασθούμε έναν πολιτισμό ακόμη καλύτερο .
Συγκεκριμένα , φρονούμε οτι σε θέματα αισθητικής ( αρχιτεκτονική , γλυπτική , ποίηση , γλώσσα , ενδυμασία ) ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός άγγιξε το ταβάνι . Δηλαδή ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΘΟΥΜΕ κάτι ανώτερο σε αυτούς τους τομείς ( ίσως να υπάρξει στο μέλλον αλλά δεν μπορούμε τώρα να φαντασθούμε πώς θα είναι ) .
Στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ όμως ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ το ταβάνι και άνετα μπορούμε να φαντασθούμε κάτι καλύτερο .
Κατατάσσουμε τον εαυτό μας μέσα στον λεγόμενο "αρχαιοελληνικό χώρο" . Αυτό ενίοτε ενοχλεί όσους ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ στους Ολύμπιους θεούς . Με το δίκιό τους διαμαρτύρονται : "Αφού δεν πιστεύετε στους θεούς μας , τί μας ζαλίζετε τα εγκεφαλικά κύματα ; Γιατί κάνετε τελετές ; Γιατί προσποιείστε τους ιερείς ; Γιατί φοράτε ιεροπρεπείς στολές ; Τί δουλειά έχετε ΕΣΕΙΣ με ΕΜΑΣ ;"
Σε αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω .
ΔΕΟΣ
Οι αρχαίοι θεοί δεν μας προκαλούν δέος . Ο Δίας λέει στους ανθρώπους : "Δέστε την Γή με χρυσή αλυσίδα και εγώ , απο ψηλά απο τον Όλυμπο , με το ένα χέρι θα την ανασύρω προς τα πάνω" .
Ε, και τί έγινε ; Θεός είναι και αυτό για τους θεούς είναι κάτι σύνηθες .
Δέος αισθάνονται οι θρησκευτές για τους Ολύμπιους θεούς . Δέος αισθανόμαστε και εμείς αλλά για τους αρχαίους θνητούς φιλοσόφους . Ο Θαλής ξεπερνά τους φόβους των μικρούτσικων ανθρώπων ( "Τί θα πεί ο κόσμος" , "Τί θα γίνει η ψυχή μου όταν πεθάνω;" , "Θα βρώ σύντροφο να παντρευτώ ;" ) και υψώνεται πνευματικά . Με διεισδυτική ματιά ανατέμνει τον Φυσικό Κόσμο και βλέπει την αλήθεια . Έπειτα , ως άλλος Ζεύς , ανασύρει ( αυτός μόνος του !) την ανθρωπότητα απο τα σκοτεινά βάραθρα της δεισιδαιμονίας στο φώς της Επιστήμης !
Σε ποιόν δεν θα προκαλούσε δέος αυτή η εικόνα !
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Όταν ο θρησκευτής βλέπει το άγαλμα του Απόλλωνα της Ολυμπίας νοιώθει κάποιο συναίσθημα . Βλέπει έναν θεό . Και εμείς όμως νοιώθουμε συναίσθημα παρόμοιο σε ένταση και ποιότητα . Στο βλέμμα του Απόλλωνα εμείς βλέπουμε το βλέμμα του Θαλή και όλων των συνεχιστών του . Μας συνταράζει η δύναμή του και μας κάνει να ριγούμε . Ασφαλώς , λέμε , δεν υπάρχει άλλο γλυπτό που να αποδίδει καλύτερα το μεγαλείο του ανθρώπου που ανεβαίνει ΣΕ ΘΕΪΚΑ ΥΨΗ !
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ