Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Πολλά ακούστηκαν σ’ αυτήν την μακρόσυρτη προεκλογική εκστρατεία για την εκλογή Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Κάθε φορά, το διακύβευμα εμφανιζόταν διαφορετικό, προσαρμοσμένο τις περισσότερες φορές στο πολιτικό (ή απολιτικό) προφίλ του κάθε υποψηφίου.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούσαμε επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης υποψηφιότητας, τα οποία παρέπεμπαν στις προσωπικές απόψεις ή φιλοδοξίες του καθενός.
Λογικό, βέβαια, αφού ο καθένας ήθελε να προβάλει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία όφειλε (κατά τη γνώμη του) να τα ταυτίσει με τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει το κόμμα της κεντροδεξιάς.
Όλα αυτά, όμως, εξυπηρετούσαν τελικά προσωπικές ανάγκες και όχι τις ανάγκες της πατρίδας.
Οι περισσότεροι δηλαδή δεν κατάλαβαν πως το πρόβλημα δεν είναι πώς θέλουμε το κόμμα, αλλά πώς πρέπει να είναι το κόμμα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ώστε με την παρουσία του να εξυπηρετήσει καλύτερα τις ανάγκες της πατρίδας.
